Devirsiz Fotofosforilasyonda;
>FS I kaybettiği elektronu FS II’den karşılar.
>FS II’nin elektron kaynağı sudur. (FS II’nin kaybetmiş olduğu elektronlar ortamda bulunan suyun elektron, proton (H+) ve O2’ne ayrışması sonucu oluşur.)
>Su; NADP için hidrojen, atmosfer için O2, klorofil için e- kaynağıdır.
>Elektronlar hem fosforilasyon, hem de NADPH2 elde etmek amacı ile kullanılır.
DEVİRSİZ FOTOFOSFORİLASYON
FS II’nin tepkime merkezinde bulunan klorofilin elektronu ışık tarafından uyarılmasıyla ilk alıcıya aktarılır. Daha sonra elektronlar plastokinon, sitokromlar ve plastosiyonin aracılığıyla FS I’e aktarılır. Bu arada açığa çıkan enerji ATP’nin sentezlenmesinde kullanılır.
FS I’in ışığı soğurmasıyla tepkime merkezinde yer alan klorofil elektronları ilk alıcıya aktarılır. İlk alıcı elektronu ferrodoksine aktarır. Ferrodoksin elektronu stromada bulunan bir enzim yardımıyla NADP’ye vererek yükseltgenir.
Elektronların tilakoit zarda bulunan ETS’den geçişi stromadaki protonların (H+) tilakoit boşluğa pompalanmasını sağlar. Aynı zamanda tilakoit boşlukta suyun ayrışmasıyla da protonlar oluşur.
Tilakoit boşlukta proton derişiminin artması ATP sentaz enzimini uyarır. Bu enzim protonları stromaya aktarırken ATP sentezi de gerçekleşir. Buna kemiozmotik hipotez denir.
Suyun ışık enerjisi yardımıyla iyonlarına ayrışması olayına fotoliz denir.
2H2O → 4e- + 4H+ + O2 Suya ait;
-Hidrojen iyonları NADP’ye
-Elektronlar klorofil b’ye
-Oksijen atmosfere verilir.
